ไทย /English

วันเข้าพรรษา แปลว่า " พักฝน " หมายถึง พระภิกาษุต้องอยู่ประจำ ณ.วัดใดวัดหนึ่งระหว่างฤูฝน
พระภิกษุในสมัยพุทธกาล มีหน้าที่จะต้องจาริกโปรดสัตว์ และเผยแผ่พระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธองค์
แก่ประชาชนไปในที่ต่าง ๆ ในฤดูฝน ชาวบ้านจึงตำหนิว่าไปเหยียบข้าวกล้าและพืชอื่น ๆ จนเสียหาย พระพุทธเจ้า
จึงทรงวางระเบียบการจำพรรษาให้พระภิกษุอยู่ประจำที่ตลอด ๓ เดือน ในฤดูฝน คือเริ่มแต่วันแรม ๑ ค่ำเดือน ๘ของทุกปี เรียกว่า " ปุริมพรรษา "

ถ้าปีใดมีเดือน ๘ สองครั้ง ก็เลื่นมาเป็นวันแรม ๑ ค่ำ เดือนแปดหลัง และออกพรรษาในวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๑
เรียกว่า " ปัจฉิมพรรษา " เวันแต่มีกิจธุระ คราวหนึ่งไม่เกิน ๗ คืน เรียกว่า "สัตตาหะ" หากเกินกำหนดนี้ถือว่าพรรษาขาด

๑) การไปรักษาพยาบาลภิกษุ หรือบิดามารดาที่เจ็บป่วย

๒) การไประงับภิกษุสามเณรที่อยากจะสึกมิให้สึกได้

๓) การไปเพื่อธุรกิจของคณะสงฆ์ เช่น การไปหาอุปกรณ์มาซ่อมกุฏิชำรุด

๔) หากทายกนิมนต์ไปทำบุญ ก็ไปฉลองศรัทธาในการบำเพ็ญกุศลของเขาได้

เครื่องใช้สอยของพระ ตามพุทธานุญาตให้มีประจำตัวนั้น มีเพียงอัฏฐบริขาร อันได้แก่ สบง จีวร สังฆาฏิ เข็มบาตร รัดประคด หม้อกรองน้ำ และมีดโกน และกว่าพระท่านจะหาที่พักแรมได้ บางทีก็ถูกฝนต้นฤดูเปียกปอนมา

9

70,694